جنبش های اسلامی با شهادت رهبرانشان پایان نمی یابند بلکه به گردبادی علیه دشمن تبدیل می شوند
با تایید شهادت سید حسن نصرالله آستانه صبر راهبردی جمهوری اسلامی به پایان می رسدو دو‌گزینه پیش روی جمهوری اسلامی است .
اول استفاده حداکثری از نیروهای نیابتی علیه اسراییل که به نظرم اقدام هوشمندانه ای است
دوم ورود مستقیم ایران برای ضربه به اسراییل که با توجه به موضع گیری نتانیاهو در سازمان ملل عملا آغاز جنگ مستقیم تهران و تل اویو خواهد بود. به نظر من با توجه به وجود و‌امکان گزینه اول اعمال گزینه دوم الان به مصلحت نیست
زیرا به نظر من هنوز نیروهای مقاومت در منطقه از همه ظرفیت و توان خود علیه اسراییل استفاده نکردند. نبردهای مقاومت در روزهای آتی بطور مشخص با هدف قرار دادن شهرک های صهیونیستی و نا امن سازی متقابل، انگشت روی نقطه ضعف اصلی رژیم خواهند گذاشت
و همه جنایت‌های صهیون ها در یکسال اخیر برای جلوگیری از این نا امنی بوده …
غافل از اینکه امنیت یک طرفه معنا ندارد . امنیت موضوعی دو‌طرفه است نمی شود اسراییل برای نیروهای مقاومت نا امنی ایجاد کند و انتظار داشته باشد سرزمین های اشغالی امن باشد
نقش افراد بویژه رهبران کاریزما را نمی توان نادیده گرفت اما جنبش های اسلامی هیچگاه رهبر محور نبودند بلکه ایدئولوژی محور هستند . بنابراین همانطور که با شهادت هنیه حماس نابود نشد و‌نمی شود حزب الله هم با شهادت سید حسن نصرالله از بین نخواهد‌رفت
کودکانی که دریکسال اخیر خانواده خود را در جنایات و‌نسل کشی اسراییل از دست دادند بالقوه رهبران مقاومت درسال‌های اینده خواهند بود. چه در غزه چه در لبنان حق انسان‌ها با ترور وبمب و زورفراموش نمی شود این چیزی است که صهیونیستها نمی فهمند. اسراییل باد می کارد اما گردباد درو خواهد کرد
