در هر حال ما پیروز هستیم
اگر تاریخ را خوب خوانده باشیم می دانیم عرصه سیاست عین عرصه زندگی است . همه آرزوهایمان براورده نمی شود. همگان باب میل ما رفتار نمی کنند. همیشه تلاشها به پیروزی منجر نمی شود. اما آنچه که به زندگی فردی و سیاسی و اجتماعی اصالت و ارزش می دهد صبر و ایستادگی و ذکاوت برای استفاده از موقعیت ها با هدف تحقق آرزوهای مقدس و ارزشمند است. اینکه باور کنیم در نهایت ما هستیم که در جهان ممکنات و واقعیات انتخاب می کنیم و شجاعت پذیرفتن مسوولیت انتخابها را داریم. بر این اساس گاهی و زمانی که اکثر عقلا اجماع دارند بخاطر نبود حداقلی از رقابت و قدرت انتخاب، رای ندادن یک انتخاب است رای نمی دهیم مثل ۹۸ و ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲ اما زمانی که قریب به اتفاق خردمندان متفق القول هستند که با اندک گشایشی باید شمعی برافروخت تا سیاهی پایدار نماند رای دادن یک انتخاب واقعی و جدی است و شانه خالی کردن از آن فرصت سوزی و جنگ با واقعیات و مسئولیت گریزی است. دیگر سخنی ندارم تا فردا. فقط باور دارم هر کدام پیروز شوند وارد معرکه برآوردن توقعات و انتظارات می شوند و پیروز واقعی ما هستیم که فهمیدیم و عمل کردیم و اتفاقی دیگر را در کشور -زمانی که امیدی نبود- رقم زدیم. چه قدرت و افتخاری بالاتر از این.همین تجربه می تواند توشه اقدامات بعدی
