به نام خداوند جان و خرد
به نام خداوند جان و خرد خدایا تو شاهد هستی به واسطه ی الطاف و‌نعمات تو و بدون هیچ چشم داشت و هدفی جز رضا و‌ثواب تو در این چند هفته آنچه را به نفع ایران و‌ایرانی تشخیص دادم بدون ملاحظه و مصلحت البته با صراحت و ادب گفتم و‌نوشتم .درد و رنج من کودکان کار هستند پدران شرمنده خانواده هستند استادان اخراجی هستند، روستاییان محروم از مواهب مرکز نشینی هستند، جوانان پر انرژی و جویای کار هستند، دختران و‌زنانی هستند که از حداقل ازادی های انسانی محروم‌اند، شهروندانی هستند که برای وصل شدن به شبکه های اجتماعی باید به مافیای فاسد قدرت ،باجی به نام فیلتر شکن بدهند، کارگرانی هستند که بخاطر گرانی ، نان و چایی می خورند تا پولی برای درمان شان در روز مبادا بماند، من‌نگران هنرمندان و‌نویسندگانی هستم که بخاطر افزایش اجاره بها به شهرک های اقماری اطراف تهران کوچ کردند و‌هر روز در مسیر رفت و برگشت به این فکر می کنند که چرا اینگونه شدند؟ من‌نگران ایرانیان مهاجر هستم که بغض های دوری از وطن را فرو می خورند و لبخندهایشان را در فضای مجازی منتشر می کنند و خلاصه نگران تک تک ایرانیانی هستم که وضع زندگی شان شایسته شان و منزلت آنها نیست . کشور ثروتمندی مثل ایران نباید ۶۰ میلیون فقیر داشته باشد جز این که در آن کشور حکمرانی اشتباهی باشد شکم‌مفسدین‌سیری ناپذیر باشد و بجای عقلا و‌خردمندان عده ای ابله و سفیه نشسته باشند و دین نردبان دنیا باشد و صدای ریاکارانه دینداری برای این بلند باشد تا صدای فریاد مظلومین شنیده نشود. برای این دغدغه ها و در معرض یک انتخاب هر آنچه لازم بود گفتم و بسیارخرسندم از اینکه وظیفه انسانی ام را انجام دادم نتیجه آن اهمیت ثانوی دارد برنده واقعی کسانی هستندکه وظیفه خود را با قدرت و متانت انجام‌دادند.هر اتفاقی رقم بخوردبدون عنایت و تدبیر و‌لطف تو ناتمام خواهد ماند.از تو می خواهم اراده مردم‌را در طول رضایت و‌مقدرات‌خودت قراردهی. آمین و آخر دعوانا أن الحمدلله رب العالمین
