دو سناریوی محتمل و موثر در تعیین نهمین رییس جمهور ایران
منبع : روزنامه النهار عربی چاپ بیروت
در چهارده دوره انتخابات ریاست جمهوری در سالهای بعد از انقلاب اسلامی در انها تا کنون هشت نفر به ترتیب اقایان بنی صدر، رجایی ، خامنه ای ؛ رفسنجانی ؛ خاتمی ؛ احمدی نژاد ، روحانی و رییسی به ریاست قوه مجریه رسیدند همیشه دو سطح رقابت وجود داشته است . در سطح ظاهری و آشکار رقابت اصلی بین نامزدها وجود داشته اما سطح عمیقتر و پنهان رقابتی هم بین موافقین و مخالفین مشارکت و رای دادن در جریان بوده است . در سیزده انتخابات ریاست جمهوری گذشته سطح اول رقابت پر رنگ تراز سطح دوم بوده پیرامون تفاوت صلاحیت و شایستگی و توانایی نامزدها بوده نه چیز دیگر . اما امروز جمعه هشتم تیر ماه و در انتخابات پیش رو سطح دوم رقابت یعنی اصل مشارکت در انتخابات عامل تعیین کننده در انتخاب رییس جمهوری بعدی ایران خواهد بود . نکته جالب اینجاست که امروز موافقین رای دادن در انتخابات دو دسته هستند: گروه اول رای دهندگان سنتی در ایرانهستند که رای دادن برای انها به معنای تجدیدبیعت با نظام جمهوری اسلامی است و نتیجه ی انتخابات اولویت و مساله دوم انهاست .
گروه دوم موافقین مشارکت سیاسی که میزان حضور انها امسال در نتیجه انتخابات نقش کلیدی را ایفا می کند کسانی هستند که نسبت به برخی سیاستهای نظام سیاسی نقد و اعتراض دارند اما شرکت در انتخابات و رای به مسعود پزشکیان را زمینه ساز اصلاح سیاست ها و بهبود وضع عمومی جامعه بویژه در حوزه فرهنگی و سیاسی و اقتصادی می دانند.
اما مخالفین شرکت در انتخابات هم دو گروه هستند گروه اول مخالفین سازماندهی شده نظام جمهوری اسلامی هستند که اصطلاحا خارج نشین و ضد انقلاب خوانده می شوند که با اصل نظام جمهوری اسلامی مخالف هستند و گروه دوم کسانی هستند که هر چند از عملکرد نظام سیاسی دلگیر هستند و راه اصلاح ساختاری را مسدود می بییند اما با اصل نظام و قانون اساسی و انقلاب اسلامی در عناد نیستند ولی معتقدند حتی در صورت پیروزی پزشکیان او نخواهد توانست نقش موثری در بهبود وضع کشور ایفا کند و مشارکت بالاتر بیشتر ازانکه به نفع مردم باشد به نفع حکومت تمام خواهد شد.
در انتخابات امروز ایران از رقابت بین نامزدها حاصل نخواهد شد ؛ از رقابت بین طرفداران و مخالفان سرسخت جمهوری اسلامی هم به دست نخواه آ مد بلکه رقابت اصلی بین کسانی است که رای به پزشکیان را در بهبود وضع کشور ولو اندک موثر می دانند و آنانکه که رای به پزشکیان را بی فایده دانسته بلکه بازی خوردن در زمینی می دانند که نظام سیاسی طراحی کرده است.
به نظر می آید گروه دوم دچار بدبینی و قضاوت احساسی شده اند و اگر بر تصمیم خود مبنی بر عدم مشارکت پای فشاری کنند در سناریوی اول میزان مشارکت در انتخابات زیر ۵۵ درصد شده و نامزد اصولگرایان یعنی قالیباف یا جلیلی پیروز انتخابات خواهد شد و این گروه اجتماعی نه تنها هیچ امتیازی بدست نخواهند اورد بلکه دچار نا امیدی عمیق تر و سرخوردگی بیشتر سیاسی خواهند شد .
در سناریوی دوم مردم ناراضی از وضع موجود به امید بهبود از طریق روشهای دموکراتیک وارد عرصه انتخابات شده و با بالارفتن میزان مشارکت سیاسی به حد بالای ۵۵ درصد یعنی حدود ۳۵میلیون رای دهنده قطعا مسعود پزشکیان با حدود ۱۸ میلیون رای بعنوان نهمین رییس جمهور انتخاب خواهد شد و دست کم بخشی از جامعه نسبت به تغییرات مثبت در ایران امیدوار خواهند شد. هر چند دو نکته را نباید و نمی توان از نظر ها دور نگهداشت:
اول اینکه همه تغییرات مورد نظر رای دهندگان امکان اجرایی ندارد
دوم اینکه تغییرات ممکن هم به آسانی قابل اعمال نیست و با مقاومت و کارشکنی مخالفین بویژه در مجلس محافظه کار مواجه خواهد شد .
اما آنچیزی که قدرتی بالاتر از این موانع دارد شوق و علاقه شدید ایرانیان به توسعه و ترقی است که همه موانع را هر چند در زمان بیشتر و با هزینه های بالاتراز جلوی پا برمی دارد .
