پیامدهای ویرانگر افزایش قیمت دلار به زبان جامعه شناختی
قیمت دلار در ایران یک اتفاق ساده اقتصادی نیست بلکه نماگری است که از تغییرات زود هنگام در زندگی تک تک مردم خبر می دهد
افزایش قیمت دلار یعنی
افزایش فقر فقرا
افزایش شکاف طبقاتی
افزایش سرقت
افزایش مهاجرت
افزایش اختلاس و فساد و خیانت
افزایش نا امیدی به اینده
افزایش انزوای ایرانی در جهان
افزایش دلالی وواسطه گری
افزایش فاصله متن و حاشیه اجتماعی
افزایش حسن عقب ماندگی حسرت
افزایش شکاف نسلی که فروریختن ارزهای خود را می بیند
و
افزایش قیمت دلار
کاهش میل به کار و تلاش و‌تولید
کاهش میل به تشکیل خانواده
کاهش احتمال خانه دار شدن جوانان
کاهش میل به زندگی در ایران
کاهش مبادلات بین المللی
کاهش کیفیت خدمات و محصولات
کاهش عزت و احترام ایرانی
کاهش اعتماد به حکومت و‌دولت
کاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی
و این افزایش ها و کاهش هاست که ساختمان و شمایل اینده یک جامعه و کشور را می سازد.
و درد انجاست که به نظر بسیاری از صاحب نظران اقتصادی قیمت واقعی دلار در ایران نباید بیش از ۱۰ هزار تومان باشد و مابه التفاوت آن بهایی است که از حوزه سیاست به حوزه اقتصاد تحمیل می شود .یعنی بجای اینکه سیاست ها در خدمت رفاه و آسایش مردم باشد برای اجرا و اعمال سیاست ها از سبد رفاه و آسایش مردم هزینه می شود.
به نظر من در هیچ دوره ای از تاریخ ایران پیش و پس از اسلام تا این حد خرد و عقلانیت مهجور و مظلوم و در حاشیه و مغضوب نبوده است و نتیجه منطقی آن را می توان در قیمت دلار دید
پی نوشت :
اقای دولت اقای نظام اقای سیستم
حتما مطلع شدید که نرخ دلار و سکه به شکل آسانسوری در حال افزایش است و در بازار ایران به ازای هزار تومان افزایش دلار مصرف کننده باید ۱۰ هزار تومان تاوان آن را از جیب خالی خود پرداخت کند.مبادا خیال کنید این یک مسأله اقتصادی است و مثلاً با مداخله شما قابل کنترل است . قبل از شما هم در این باتلاق افتادند و برای سیستم آبروریزی شد.علت این افزایش قیمت‌ها عزم عمومی برای تبدیل نقدینگی و پول بی ارزش ملی به دلار و‌طلا و سکه با هدف نابود نشدن در این اقتصاد رو به فروپاشی است. خجالت بکشید و از رشد اقتصادی حرف نزنید.
اقتصاد ایران زیر بار فشارهای سیاسی و بین المللی و اجتماعی و فرهنگی سالهاست کمر خم کرده اما الان در آستانه شکستگی ستون فقرات است . همه فشار آن هم روی کارمند کارگر و بازنشسته و طبقات کم درآمد و بی درآمد است. با این وضع آخرین فرصتهای تصمیم گیری های سخت هم رو به اتمام است.
