عیدانه به مسوولان : ماست مالیزاسیون را متوقف کنید
کشور در حوزه حکمرانی غرق در مشکلات و اشتباهات و انحرافات است و نتیجه ان هم نارضایتی مشهود در کوی و برزن و میان مرد و زن و شهری و‌روستایی است که شاهد ان هم مشارکت پایین در انتخابات اخیر است . به همین علت نه تنها مسایل مردم و در راس آنها مشکلات اقتصادی حل نمی شود بلکه روزنه ای از امید هم گشوده نمی گردد و با حلوا حلوا کردن رسانه های حکومتی هم دهان ملت شیرین نمی شود . متاسفانه بر خلاف آموزه های دینی و اخلاقی مقامات هم دچار نوعی دو رویی و نقاب زدگی تهوع آور شده اند در خلوت خویش به گزاره های بالا اذعان می کنند اما در علن وتریبون های رسمی برای حفظ پست و میز و جایگاه و منافع مادی خود مواضع دیگری می گیرند و به ترفند سفید سازی یا ماست مالیزاسیون متوسل می شوند و این ترفند روز به روز کشور را بیشتر در باتلاق مشکلات فرو می برد وشور بختانه معدود کسانی هم که از چرخه تباهی خارج می شوند تحت تاثیر مارپیچ سکوت به بی بصیرتی و استحاله و وادادگی متهم می شوند ارکان این سفید سازی عبارتنداز:
۱- وعده بهبود اوضاع به زمانی نامشخص از نوع وقت گل نی
بدون هیچ فکت و برنامه و سنجه و معیار مشخص
۲- برجسته سازی برخی پیشرفتهای نامرتبط با رفاه مردم برای لاپوشانی کردن ناکامی ها . مثال بارز آن تبلیغات سنگین در آزمایش موشک ها -که در جای خود ارزشمند است – در حالی که در صنعت خودرو کارنامه شرم اوری پیش روی مردم است یا ارایه گزارش از رشد و پیشرفت در حالی که ارزش پول ملی هر روز کمتر می شود و یک بچه دبستانی هم می داند هر پیشرفت واقعی اقتصادی خود را در افزایش اعتبار پول ملی نشان می دهد و در مقابل کاهش قیمت دلار در برابر پول ملی.
۳-انکار خطا و انحراف در سیاست گذاری ها ی کلان سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و جابجایی اولویت ها و تقلیل آن به ضعف عملکرد مدیران و کم رنگ شدن مفهوم منافع ملی در برابر امنیت ملی
۴- برجسته سازی نقش عوامل بیگانه و دشمنان و ترویج گفتمان دگر ستیزی بجای خودسازی
واقعیت این است که چهار پایه این گفتمان به شدت پوسیده و متزلزل شده است و تکیه بر آن مانند سکنی گزیدن در خانه عنکبوت است و‌معماری هر سازه تبلیغاتی و اطلاع رسانی بر این اساس از ابتدا محکوم به شکست است.از این رو بعنوان عیدانه به همه مقامات و سخنرانان و تحلیل گران و مفسرین و رسانه ها مشفقانه و دلسوزانه توصیه می کنم به این ریسمان های پوسیده و‌نخ نما متوسل نشوند
اما راه حل چیست ؟
برای برون رفت از وضع موجود باید چند قدم اساسی برداشته شود که عبارتند از:
۱- تبیین عینی و واقع بینانه و مستند از وضع کشور در همه حوزه ها و رونق بخشی به مباحث کارشناسی نقادانه برای پاتولوژی وضع موجود بدون واهمه و‌ترس و پذیرش اینکه از ماست که برماست
۲- اعتراف به خطاهای راهبردی در گذشته که عملا اتلاف و‌حیف کردن منابع کشور و فرصت سوزی بوده و لطمات ان به آحاد ملت وارد شده و فهرست کردن آنها برای ایجاد اجماع نخبگانی
۳- عذرخواهی صادقانه و‌متواضعانه از مردم برای همه اشتباهات و لجاجت ها و مقاومت های نابخردانه در برابر تغییر
۴- بعد از سه راهبرد روانی و تبلیغاتی و گفتمانی مذکور از همه مهمتر اتخاذ تصمیمات جدی و بنیادی و اساسی در نظام حکمرانی برای برون رفت از وضع موجود است که خود شامل دهها تغییر و چرخش قهرمانانه در سیاست گذاری ها ست که شرح آنها مجال دیگری می طلبد و البته اهمیت آن به مراتب بالاتر از اقدامات سه گانه مذکور است.
