روز خبرنگار و چهار نکته :
ای کاش خبرنگاران هم درجه و مصونیت داشتن
۱- روز خبرنگار را به همه خبرنگاران ؛ روزنامه نگاران ؛ مدیران رسانه های کشور ، مفسران و تحلیل گران ، عکاسان ، تصویر برداران ، گرافیست های عزیز و همه عزیزانی که در فرایند اطلاع رسانی و اگاه سازی جامعه مشارکت دارند تبریک عرض می کنم . ۲۸ سال است در فضای رسانه ای و خبری کشور توفیق حضور و خدمت دارم . در نقش های مختلف از نویسنده و گزارشگر و مصاحبه کننده و خبرنگار و دبیر و سردبیر تا مجری و مدیرخبر و مدیرکل نظارت بر اخبار و… هیچگاه از این نقش ها پشیمان نبوده و نیستم زیرا همیشه چارچوب کاری خودم را با هدف اطلاع رسانی صادقانه داشتم و امروز هم که در نقش های دیگری انجام وظیفه می کنم از فضای مجازی برای استمرار کار خبرنگاری استفاده می کنم . در اینجا یادی می کنم از همه همکاران عزیز و دوست داشتنی ام در صدا وسیما بویژه در رادیو گفتگو ، رادیو ایران ، رادیو صدای اشنا ، شبکه چهار سیما ، واحد مرکزی خبر ، شبکه سحر و پرس تی وی و نیوز روم معاونت برون مرزی . دوستانم در روزنامه های تهران امروز ، ملت ما ، همشهری و ایران و قدس و خراسان . دوستانم در سایت های بازتاب ؛ تابناک ؛ خبرانلاین ؛ دیپلماسی ایرانی و تحلیل ایران
همچنین یاد همه خبرنگاران از دست رفته به ویژه دوستان شهید خبرنگارم را گرامی می دارم و آزادی همه خبرنگاران از بندهای گوناگون از جمله بند تعصب؛ بند مطامع و بند مصلحت های دروغین را آرزو دارمت های دروغین را آرزو دارم.
۲- روز خبرنگار بهانه و فرصتی است برای عرض ادب به انانکه با شجاعت ، مسئولیت ، استقلال و انصاف و وطن دوستی می بینند و می گویند و می نویسند و به این نقش اجتماعی بعنوان شغل نگاه نمی کنند.
این برادر کوچک شما سالهاست لباس خبرنگاری را بعنوان شغل از تن دراورده ام هر چند همچنان در حوزه رسانه خدمت می کنم اما همیشه به نقش خبرنگاری مفتخرم و هیچ تذکر و تهدید و تطمیع و نهیبی باعث نشده در عهدی که با خدا و مردم در بیان واقعیات و‌حقیقت بستم کوتاهی کنم هر چند این مشی بسیار برایم پرهزینه بوده و دست کم خیلی فرصت های مادی و دنیوی را از دسترس خارج کرده اما در حد توان اندکم از این رسالت و‌مسیولیت عقب نشینی نکردم از این رو حتما قصورات و اشتباهات بسیار بوده …
مانا و رستگار و موفق باشید وبه نقش و‌شغلی که دارید افتخار کنید.
۳- یکی از افتخاراتم در زندگی این است که هرچه هستم و بودم هیچگاه از خبرنگاری فاصله نگرفتم.
اگر دانشجو بودم و هستم اگر پژوهشگر بوده و هستم اگر مدرس بوده و هستم و اگر شهروند هستم اگر مدیر بودم و اگر پدر هستم اگر مشاور بودم هیچگاه از خبرنگاری فاصله نگرفتم و همچنان خود را خبرنگار می دانم و به این بودن افتخار می کنم.
زیرا در تعریف من خبرنگار یعنی عاشق حقیقت، یعنی دشمن تحریف، دشمن انحراف، دشمن لاپوشانی و پنهان کاری، یعنی جسارت، یعنی مصلحت عمومی، یعنی اگاهی و شعور، تعهد اجتماعی و انسانی و خبرنگاری یعنی ستیز با کسانی که واقعیات را برای منافع پست و زود گذر دنیوی و حزبی و قومی و باندی وارونه می نمایند.
خبرنگاری یعنی افشای ماهیت آنان که به همه چیز می اندیشند جز انسان و کرامت انسانی. خبرنگاری یعنی موشکافی و جدا کردن سره از ناسره. خبرنگاری با خبر بیاری فرق می کند.
خبرنگار صاحب تحلیل است و تفسیر. هم اجزا را می شناسد و هم رابطه بین آنها و کلیت حاکم بر آنها.
کوته نگر نیست. به جزییات توجه می کند ولی جزئی نگر نیست. افق های آینده را می پاید تا امروز را جدی بگیرد. خبرنگار از تاریکی در انواع آن بیزار است به ویژه از تاریکی در فضای اطلاع رسانی.
روز خبرنگار فرصتی است که درباره این نقش مقدس بیشتر بیاندیشیم و فراتر از روزمرگی ها به ارزیابی خویش بپردازیم.
جزئی نگر نیست. افق های آینده را می پاید تا امروز را جدی بگیرد. خبرنگار از تاریکی در انواع آن بیزار است به ویژه از تاریکی در فضای اطلاع رسانی.
روز خبرنگار فرصتی است که درباره این نقش مقدس بیشتر بیاندیشیم و فراتر از روزمرگی ها به ارزیابی خویش بپردازیم.
۴- در نیمه دهه ی هفتاد همزمانی با ورود به دانشگاه کار حرفه ای ام را با خبرنگاری در رادیو و تلویزیون شروع کردم اما از همان ابتدا بین خبرنگاری و “خبربیاری” و “گزارشگری” تفاوت قایل بودم و هستم و خبرنگاری و اجرای برنامه های رادیویی و تلویزیونی را زمانی ارزشمند می دانستم که توام با تحقیق و پژوهش و جستجو گری باشد . خبرنگار- محقق تیپ ایده ال فعالیت رسانه ای من بود و هست. برای مثال اگر کار رسانه ای و هنری بخواهد موثر باشد و ۱۰ گام لازم داشته باشد ۹ گام آن تحقیق و پژوهش است و بس و اگر کسانی در این حوزه موفق نیستند و ناکام هستند این مساله ریشه در فقدان پژوهش دارد.
