کژتابی های زبانی و سیالیت واژگان در مسأله حجاب ؛ مانع ارتباط اثرگذار در جامعه

شاید کمی عجیب به نظر برسد اما منشا بسیاری از اختلافات در جامعه ما درباره موضوعات مختلف از جمله همین مساله روز یعنی حجاب کژتابی های زبانی و سیالیت واژگان است.
از نظر تئوریک بطور کلی تلقی و برداشت های یکسانی از واژه ها وجود ندارد. نهادهایی مانند محیط رشد و پرورش ، تجربه زیسته ، سفر و تعامل و ارتباطات ، نوع زبان و همچنین میزان دانش و شعور اجتماعی در شکل گیری این تلقی ها و برداشتها نقش مهمی ایفا می کنند. ایهام و استعاره و کنایه و اشاره و دیگر صناعات ادبی در این فضا شکل می گیرند.
برای مثال به اظهار نظرهایی که این روزها درباره حجاب می شود و واژگانی که در ارتباط با ان ازجانب موافقان و مخالفان حجاب اجباری و اختیاری بکار می رود دقت کنید…. برخی از انها عبارتند از:

برهنگی ، عریانی، کشف عورت ، لختی گری، عفاف، حیا، حجاب، چادر، روسری، پوشش، غیرت ، آزادی ، تنانگی، بدن ، سکس، ولنگاری ، اختلاط ، فحشاو …..

همه این واژگان درباره واقعیتی بکار می رود که عبارت است از نداشتن روسری . همانطور که می بینید این پدیده لزوما هیچ ارتباطی با این واژه ها ندارد و مصادیق عبارت بالا دلالت بر واقعیت های دیگری دارد .یعنی در جامعه ایرانی ما با پدیده ای به نام برهنگی و عریانی و کشف عورت و لختی گری بعنوان یک مساله محل اختلاف مواجه نیستیم و عرف اجتماعی تکلیف انها را قبل از شرع و قانون مشخص کرده است.
غیر از کسانی که عامدانه و آگاهانه و در چارچوب عملیات روانی از این واژگان برای تحریک و تخفیف بخشی از جامعه استفاده می کنند فردی که نبود روسری با عنوان برهنگی و عریانی نام می برد از نظر فرهنگی و شعور عمومی قابل ترحم است زیرا از فقر واژگانی و بی سوادی فرهنگی رنج می برد و نمی تواند تعریف مشخصی از برهنگی ارایه دهد و تفاوت ان را با بی حجابی و شل حجابی توضیح دهد.
بنابر این ضروری است قبل از هر گفتگویی منظور و ادراکمان را از واژه های مرتبط با گفتمان حجاب را روشن کنیم .
بویژه مدیران و مسوولان باید در بکار گیری واژگان بجای تقلید و تبعیت از کهن الگوهای خانوادگی و قومی و قبیله ای خود که بر اختلافات و تنازعات می افزاید به دانش متعارف اجتماعی توجه کنند و اگر احیانا از دانش کافی برخوردار نیستند از دانشوران و استادان و پژوهشگران مشورت بگیرند تا کمتر به چاه کژتابی های زبانی سقوط کنند و کمتر به شکاف اجتماعی و نزاع عمومی دامن بزنند.
البته این تذکر معرفتی خطاب به کسانی است که به مساله حجاب بعنوان یک مساله معرفتی و ایمانی و ادراکی نگاه می کنند و به هیچ روی مخاطب من کسانی نیست که این مساله را بهانه اعمال قدرت سخت از بالا میدانند