روزه و ملال و شوپنهاور

روزه و ملال و شوپنهاور

یکی از معانی پنهان در روزه داری ماه رمضان اگاه کردن ما انسانها به پوچ و پوشالی بودن حیات مادی است.بدین گونه که بعد از ساعت‌ها تشنگی و‌ گرسنگی و میل فراوانی که برای افطار داری و با انواع تمهیدات خود را مهیای این ضیافت می کنی فقط و فقط با جرعه ای چای و لقمه ای نان آن عطش و میل به ملالی جانکاه تبدیل می شود. گویی نه تشنگی بوده نه گرسنگی و نه افطاری.‌…به همین سادگی می توان مفهوم پوچی حیات که بین میل و ملال ؛ معلق است را فهمید… شوپنهاور چه خوب این معنا را فهمیده بود… همه تمناهای و خواسته ها و شهوات و مطالبات اینگونه مملو از خواستن است اما زمانی که برآورده نمی شوند حسرت اورند و غمبار و وقت براورده می شوند ملال اور و سطحی و گذرا…..پس باید شادی و سعادت و خوشبختی را جای دیگری یافت.