همیشه شعبون یک بار هم رمضون
رضا خجسته رحیمی در سرمقاله مجله اندیشه پویا شماره ۸۳ نوشته :
«اگر روز اول سال نو مخصوص سخنرانی های ذهنی درباره نقشه ی پیشرفت و شکوفایی کشور است روز دوم سال را ای کاش می شد برای سخنرانی های عینی درباره کشوری گذاشت که در حال شکوفایی نیست کشوری که نفس مردمانش با تورم به شماره افتاده و دخل و خرجش تناسبی با هم ندارد کشوری که خاک و رودخانه و جنگل هایش مستهلک شده و کمتر هوای پاک دارد کشوری که صدای نومیدی و نارضایتی شهروندانش شنیده نمی شود یا اگر شنیده می شود پاسخی نمی گیرد»
نگاه نویسنده به دلم نشست . در تکمیل آن پیشنهاد می کنم بیایید امسال امکانی فراهم شود مردم هم پیام نوروزی بدهند و بجای اینکه مردم بنشینند و با بی میلی پیام نوروزی مقامات را بشنوند این دفعه مقامات پای سفره هفت سین بنشینند و پیام مردم را بشنوند. نگویید شدنی نیست به راحتی هم شدنی است نمایندگانی از اقشار مختلف می توانند مطالبات و خواسته ها و ادارک خودشان را از روزگار شان بیان کنند بی پرده و بی تعارف و بدون لکنت زبون. بجای آرزوها و رویا و باید ها ؛ واقعیات و بودن ها گفته شود. امسال که نوروز و ماه رمضان هم تلافی پیدا کردند خوبه که یاد اوری کنیم همیشه شعبون یک بار هم رمضون.
