به بهانه روز امار و برنامه ریزی که نزدیک است : امارها به ما چه می گویند؟

خط فقر ۱۸ میلیون تومان شده؛
حداقل حقوق کارگر ۵ میلیون و ۶۰۰ هزارتومان است یعنی یک سوم خط فقر…
میانگین هر متر مربع مسکن در تهران ۴۳ میلیون تومان است یعنی یک کارگر به شرط محال اگر همه حقوق خود را پس انداز کند و تورم مسکن هم صفر باشد باید ۶۴ سال صبر کند تا صاحب یک آپارتمان بسیار معمولی شود
قیمت بی کیفیت ترین خودروی جهان یعنی پراید ۲۰۰ میلیون تومان شده یعنی همان کارگر باید ۴۰ ماه پس انداز کند تا صاحب این خودروی بی کیفیت شود.
۱۳ میلیون جوان مجرد دختر و پسر هم داریم که بسیاری از انها به سن ۴۰ سالگی یا تجرد قطعی رسیدند و احتمالا دیگر ازدواج نمی کنند
روزانه هم ۳ هزار میلیارد تومان نقدینگی تولید میشود که باعث رشد پایه پولی و تورم می شود…و بسیاری واقعیات تلخ دیگر که شیرینی و دستاوردهای کشور را در خود غرق می کند…

این همه شاخص های فلاکت بار ناشی از جبر تاریخ و دشمن و تقدیر و بارش و افتاب و ….نیست همه اینها را می گویند تا دلیل اصلی فراموش شود ….دلیل این همه فلاکت و ویرانی بی اعتنایی به علم و دانش و حکمت در همه حوزه هاست … بویژه دانش حکمرانی … محال است در کشوری دانشمندان و پژوهشگران علوم انسانی قدر و منزلت ببینند و شایستگان بر سرکار باشند و این همه ناکامی و فقر و عقب ماندگی مشاهده شود… دانشمند مداح و نان به نرخ روز خور نه تنها برکتی ندارد بلکه ریشه ملت خود را می زند …زیرا حقیقت را می بیند و پنهان می کند و باطل را جای حق و نادرست را جای درست می نشاند… پژوهشگران و دانشمندان علوم انسانی مستقل و فهیم و شجاع و دلسوز و متعهد هستند که پیش قراول توسعه هستند …انها به ما می گویند

اگر شایستگان و مصلحین بدون نظارت استصوابی و سلیقه ای و سیاسی وارد مجلس و دیگر نهادهای انتخابی می شدند
اگر احزاب حرفه ای تنور انتخابات ریاست جمهوری را گرم می کردند و اینقدر با تحزب مخالفت نمی شد
اگر همه بر اساس شایستگی ها انتخاب و بر امور گمارده می شدند نه بر اساس وفاداری و ارادت …
اگر رای و نظر مردم در هر صورت محترم و مقدس شمرده می شد…
اگر هیچ فردی بر فردی دیگر بواسطه داشتن عقاید ویژه یا سبک زندگی خاص و روابط نزدیک با اصحاب قدرت ترجیح داده نمی شد اگر در جهان برای خودمان جایگاهی همطراز دیگر کشورها قایل بودیم و با انها متواضعانه و منفعت طلبانه مراوده داشتیم …
و اگر شهامت و میدان گفتگو و مباحثه با اصحاب علم و خرد درباره مهمترین مسایل کشور وجود داشت و تریبون ها بجای پخمگان به نخبگان داده می شد و میدان دار عرصه عمومی افاضل و فرهیختگان بودند نه اراذل و پر ریختگان…

امروز وضع دیگری داشتیم …این توصیه ها الفبای حکمرانی خردمندانه است ….عمل به انها تکریم دانش است و خلاف ان عمل کردن دانش ستیزی……..خلص و تمت ….