اعتراضات تا کی ادامه دارد؟
خیلی ها می پرسند چطور می شود صدای اعتراض بخشی از جامعه هنوز به گوش حاکمان نرسیده ؟ و علی رغم خسارت‌های فراوان اقتصادی ؛ اجتماعی و سیاسی در یک ماه اخیر ادامه یافته و تدبیری نمی شود ؟ چرا مقامات اولا همه اعتراضات را به خارج از کشور و هدایت دشمنان ربط می دهند و ثانیا کمیت و کیفیت ان را انکار می کنند ؟ و سرانجام آن چه خواهد شد؟
در پاسخ ذکر چند نکته ضروری است که باید در کنار هم فهمیده شود..
۱- مواضع مقامات بیشتر از انکه تحلیلی واقع بینانه باشد تبلیغی و پدافندی و برای خنثی سازی تبلیغات جریان های برانداز است …به همین خاطر برای افکار عمومی قانع کننده نیست وگرنه حضرات در جلسات خصوصی تر و خلوت واقعیت را می فهمند ….و بهتر از مردم می دانند که در بخش زیادی از جامعه نارضایتی انباشته وجود دارد و هر جرقه ای می تواند آن را شعله ور سازد.. دیروز بنزین و امروز مهسا و فردا یک بهانه دیگر…
۲- برخی ازمسوولان در کشور معتقدند با روایت متفاوت ازواقعیت می توان واقعیت را تغییر داد…بنابراین اگر بگوییم اعتراضات با هدایت و پول خارج از کشور شعله ور شده و معترضین اشوبگر و اغتشاش گر هستند ….به مرور این تکرار باور می شود و هم معترضین از ترس اشوبگر خوانده شدن و مجازات ساکت می شوند و هم مسوولان مدیریت صحنه فقط دنبال مشاهده و اثبات این سناریو می روند..و در تقابل سخت با معترضین هیچ تردیدی در‌خود راه نمی دهند. به همین خاطر تصاویری می بینید که نیروهای امنیتی و انتظامی چنان با خشم و نفرت رفتار می کنند گویی با دشمن بعثی در فکه یا دشمن صهیونیستی در تل اویو گلاویز شده اند .
۳- متاسفانه همانطور که بارها در نوشته ها و مشاوره ها گفته ام وقتی سیاست مداران مجرب در وضعیت عادی زمینه های وقوع بحران را از بین نبرند وقتی بحران رخ می دهد دیگر مجالی برای آنها نیست و میدان دار صحنه بحران ؛ برادران نظامی و امنیتی ها می شوند که متناسب با شغل و تخصص خود فاقد نگاه جامع و کلان در مواجهه با مشکلات هستند و تنها دغدغه آنها ارام کردن وضع عمومی حتی با اعمال قدرت سخت است و فقط از تحلیل های تایید کننده رفتار خود حمایت می کنند و در نظام های سیاسی کارامد و قوی شایسته نیست سیاست مدار تابع نظر نظامی و امنیتی ها باشد بلکه رابطه بالعکس است
۴- تعارف نداریم دشمن خارجی وجود دارد …اشوبگر داخلی وجود دارداما اختلاف بر سر این است که همه مشکل را به این حد تقلیل ندهیم و تحت پوشش دشمن و اغتشاش چشمان خود را به اعتراضات و نارضایتی ها نبندیم…. از دشمن جز دشمنی انتظاری نیست…اما مگس روی زخم عفونی می نشیند نه روی گل معطر...به فکر درمان زخم ها باشیم زخم های روحی و جسمی و روانی و….
۵- و پاسخ اصلی اینکه اعتراضات اخیر انطور که ایران اینترنشنال مدعی است خیزش عمومی مردم ایران علیه جمهوری اسلامی نیست …انطور که برخی از مسوولان می گویند چند حرکت احساسی و پراکنده نوجوانان فریب خورده نیست و انطور که وزیر کشور گفته آشوب عده ای اجیر شده و مزدور از خارج از کشور هم نیست. واقعیت عیان تر از آن است که روایت ها بتواند آن را تغییر دهد.
این اعتراضات یک واقعیت درجامعه ای پویا و در حال گذار است که می گوید من حقوقی دارم و حق دارم صدای من شنیده شود و در تنظیم و اجرای سیاستها در نظر گرفته شود….صدای نسل جدیدی است که بدون تعارف روش حکمرانی موجود را تامین کننده خواسته ها و ارزوها و سبک زندگی خود نمی داند…و در صورتی که صدای انها شنیده نشود در برابر ان ایستادگی خواهد کرد…و با لباس شخصی و گاز اشک اور و حسن عباسی و رائفی پور و پناهیان و رجا نیوز نمی شود آنها را قانع کرد…اینها اصلا صدای شما را نمی شنوند.
۶- نکته اخر اینکه مردم را دو دسته نکنید رجز خوانی نکنید در خیابانها قشون کشی نکنید مواضع تحریک کننده نگیرید.. خواسته های یک اقلیت را خواسته همه مردم معرفی نکنید …ضمن اینکه من باور دارم نظرات و حقوق ان اقلیت هم محترم است ….من باور دارم انها که سرود سلام فرمانده را در استادیوم ازادی خواندند بخشی از ملت بودند اما همه ملت نبودند و تبلیغات برای اینکه بگوییم این صدای همه ملت است در ایجاد خشم در لایه های دیگر جامعه بی تاثیر نبود..حاکم و حکمرانی خردمندانه دنبال وحدت است نه اختلاف و تفرقه.…ایران امروز ما به نگاه مهربانانه و پدرانه نیاز دارد…نگاهی که دلسوز همه است کسانی که سلام فرمانده را با عشق می خوانند را فرزندان خود می داند و نوجوانانی که ترانه «برای » شروین را می خوانند و فریاد زن زندگی ازادی سر می دهند را هم فرزندان خود می داند….اگر این نگاه بر کشور حاکم شود می توان امیدوار بود که روزهای بهتری خواهیم داشت در غیر این صورت بازی بگرد تا بگردیم ادامه دارد….و هر چه زمان می گذرد صدای امثال ما کمتر شنیده خواهد شد…
https://t.me/andishkadeye_kherad
