رابطه بین عدم توسعه ریلی و منافع مافیای سیاسی و اقتصادی
شاید تعجب کنید اما بین برخی پدیده های ظاهراً نا مرتبط وقتی نیک بنگریم رابطه معنا داری وجود دارد.از جمله اینکه برخی طبقات و گروههای سیاسی و اقتصادی همواره با توسعه حمل و نقل ریلی مدرن و قطارهای سریع السیر مخالف بوده و از هیچ اقدام تخریبی در این کار دریغ نکردند نتیجه این مقاومت این شده که امروز ایران از نظر شبکه حمل و نقل با ۱۵۰ سال پیش اروپاهم قابل قیاس نیست و اساسا این مسأله اولویت هیچ دولتی نبوده و نیست . گذشته از مخالفت سنت گرایان در عصر میرزا حسین خان سپهسالار که مدعی بودند قطار وسیله انتقال کفر و الحاد و فساد و شراب و زنان روسپی به ایران است علت مخالفت های متاخر از گونه دیگری است . تمرکز جمعیت در شهرها برای دو دسته منافع بی شماری دارد دسته اول سیاسیونی هستند که همواره برای اجرای سیاستهای پوپولیستی خود دنبال لشکر رمه گان می گردند تا پایگاه اجتماعی داشته باشند . اینان با درگیر کردن مردم در مشکلات و وعده حل آنها با مردم بازی کم هزینه می کنند تا ضمن کسب قدرت از منافع آن برخوردار شوند . گروه دوم مالکان و مافیای زمین و ملک و مستغلات هستند که هر چه تراکم جمعیت در مناطق بویژه شهرها بالاتر رود کالای آنها کمیاب تر و مشتری آن بیشتر می شود. اما حمل و نقل پیشرفته چگونه می تواند این منافع را به نفع مردم محدود کرده و حتی از بین ببرد .پاسخ بسیار روشن و ساده است .شبکه حمل و نقل مدرن اهمیت فاصله و مسافت را به نفع زمان از بین می برد برای مثال تصور کنید شما در ۲۰۰ کیلومتری تهران ساکن باشید اما با قطار سریع السیر نیم ساعته به محل کار خودتان برسید آیا در این وضع حاضر هستید داشتن خانه ویلایی ارزان در ۲۰۰ کیلومتری تهران را رها کنید و برای یک آپارتمان ۴۰ متری در مرکز شهر ماهی مثلا ۵ میلیون کرایه بدهید ؟ راه آهن مدرن اینگونه معادله را به نفع مردم و به ضرر صاحبان منافع سیاسی و اقتصادی جابجا می کند.بی جهت نیست که از ۱۵۰ سال پیش هیچگاه اجازه داده نشد راه آهن در ایران توسعه یابد و اولویت هیچ دولتی غیر از یک مقطع نبوده .. .بنابراین دولتها اگر می خواهند تحولات اساسی در حوزه های زیربنایی مردم ایفا کنند نیازمند نگاه های اینچنینی و اقدامات زیربنایی هستند. این ایده در آسمان نیست در بسیاری از کشورها اجرا شده و شکافهای طبقاتی را کمرنگ کرده است اما اتخاذ و اجرای چنین سیاستهایی نیازمند سیاستمدارانی است که در گرو طبقات برخوردار و مافیای آشکار و پنهان قدرت و ثروت نباشند و دانش و تجربه جهانی داشته باشند.
