مسابقه رجال شناسی درسایت دانشگاه تهران با سورپرایز تلخ سیاسی
امیر دبیری مهر
امروز در حین پژوهشی به صفحه مفاخر و مشاهیر دانشگاه تهران مراجعه کردم . اسامی و تصاویر دانشمندان و استادان بزرگ این مرز و بوم را می دیدم و از دیدن نام انها و تصوراتی که از انها داشتم جان می گرفتم .
ّافرادی مانند ژاله آموزگار ،غلامحسین ابراهیمی دینانی ،محمد علی اسلامی ندوشن، امیراعلم، ایرج افشار،عباس اقبال،مرتضی مطهری، مهدی بازرگان ، قیصر امین پور،ابراهیم باستانی واریزی ، محمد تقی بهار ، احمد بیرشک، ابراهیم پورداود، حسین پیرنیا،مهدی حایری یزدی ، محمود حسابی، علی اکبر دهخدا، عباس زریاب خویی، عبدالحسین زرین کوب ، حمید سمندریان ؛ شفیعی کدکنی ، سید جعفر شهیدی، ذبیح الله صفا ، قاسم غنی ، محمد قریب ، امیر ناصرکاتوزیان، جمشید ممتاز ، سید حسین نصر،محسن هشترودی ، جلال الدین همایی ،سعید نفیسی و دهها چهره ماندگار دیگر که برای پرهیز از طولانی شدن اسامی از ذکر انها خودداری می کنم اما علاقمندان می توانند به سایت دانشگاه تهران مراجعه و با این مفاخر بیشتر اشنا شوند.
اما انچه که مایه تعجب بسیار و سوال برانگیز بود اسامی برخی چهره های سیاسی در این فهرست بود که واقعا تعجب برانگیز است و شایبه ی این نکته را به ذهن متبادر می کرد که به جهت جایگاه اداری و کشوری خود و نفوذی که بر وزارت علوم و دانشگاه تهران داشته اند توانسته اند نام خود را در فهرست مفاخر دانشگاه تهران جای دهند. البته بنده اینجا قصد داوری و ذکر اسامی افراد مذکور را ندارم اما از دانشگاه تهران انتظار می رود توضیح دهد که چرا این چهره ها در این فهرست جای گرفته اند؟ و منطق هم وزنی یا حداقل تناسب در وزن و منزلت علمی این استادان رعایت نشده است. دست کم نام ۴ نفر در این فهرست به شدت تعجب برانگیز است و هیچ سنخیتی بین این افراد و مایه فخر علمی بودن وجود ندارد جز اینکه ایشان استاد دانشگاه تهران هستند و این جایگاه نیز لزوما موجب افتخار ملی بودن نیست. هر کس به این بحث علاقه دارد می تواندبه سایت دانشگاه تهران مراجعه کند و چهره های نا مربوط به مفاخر را شناسایی و نظر خود را اعلام کند. شاید نویسنده اشتباه می کند .
