ظلم مضاعف به وزیران نامدار ایرانی

ما ایرانیان هم حافظه تاریخی مان ضعیف است هم صفا و وفای تاریخی نداریم .بی جهت برخی را بر می کشیم و بر صدر می نشانیم و نام کوی و برزن را به نام انها ملکوک می کنیم و از بسیاری خادمان بزرگ این کشور غافل هستیم وبناها و راهها به نام انها مزین نیست البته به نقش مسموم و تحریف گر قدرت در این فقره اگاهی دارم اما وظیفه ایران دوستان و اهل علم و پژوهش فراتر از تسلیم در برابر اراده ارباب قدرت است برای نمونه در متون کهن با نام وزیر و سیاست مدارانی مواجه شدم که از سویی دربرابر خدمات انها سر تعظیم فرود اوردم و از سوی از گمنامی انها شرمسار گشتم. یکی خواجه ابوالفضل محمد بن عبیدالله بلعمی وزیر شاه نصر سامانی است واو کسی است که
۱-دستور نهضت ترجمه کتب عربی به فارسی را صادر و بر ان همت و نظارت گماشت.
۲- کلیله و دمنه به فرمان او به نظم درامد
وزیر گرانمایه دیگر در دوره غزنویان می زیست که ابوعباس فضل بن احمد اسفراینی است که وزیر سلطان محمود غزنوی بود به فرمان و تدبیر او
۱- همه امور دیوانی به زبان فارسی نگاشته و استفاده از زبان عربی ممنوع شد
۲- او از حامیان اصلی حکیم فردوسی در تالیف شاهنامه بود
جالب است این عالیجنابان یکبار به دست شاهان زمانه خود معزول و محبوس و مقتول شدند باردیگر به دست ما مردمان که انها را نمی شناسیم و قدر خدماتشان را نمی دانیم