جهادی به نام کاهش رنج فرزندان ایران زمین در موسسه مشیز
در سالهای پژوهشگری فهمیده ام ارزش مشاهده کمتر از مطالعه نیست ارزش دیدن کمتر از اندیشیدن نیست . از این رو برای درک هر پدیده ای باید وارد میدان شد هر چند گاهی این مشاهده و حضور در میدان ها پرهزینه و ریسک پذیر است و حتی گاهی در معرض اتهام هم قرار می گیرید. اما شناخت و درک حقیقت و واقعیت بسی مهمتر و لذت بخش تر از این زحمت است . برای مثال برای درک اعتیاد باید با معتادان نشست و برخاست کنی برای درک اسیب های اجتماعی اعم از فقر و فساد و فحشا گاهی ناگزیر از معاشرت و ارتباط با اسیب دیدگان این حوزه ها می شوی ….برای درک درد بیماران باید به بیمارستان و درمانگاه مراجعه کرده و خطر بیماری را به جان بخری و…
بگذریم… مدتی بود در شورای اجتماعی وابسته به موسسه خیریه کوثر مشیز و بنیاد افرینش های برتر درباره اسیب های اجتماعی بحث و گفتگو داشتیم و موضوعی در دستور کار قرار گفت به نام شبه خانواده . موسسه مشیز صاحب و اداره کننده ۱۹ مرکز شبه خانواده در چندین استان مانند کرمان و سیستان و بلوچستان ؛ قزوین و بوشهر است که تاکنون ۱۶۷۶ دختر و پسر را پذیرش کرده که از این تعداد ۱۳۷۴ نفر ترخیص شده و بحمدلله افراد موفقی در جامعه شده اند که برخی از انها خودشان امروز کارفرین و ارزش افرین هستند .در حال حاضر ۳۰۲ نفر اعم از دختر و پسر هم در این مراکز تحت حمایت و تربیت قرار دارند . این اطلاعات وقتی روی کاغذ بود یک معنا داشت اما وقتی به لطف و مساعدت اقای مهندس محمدیان سفری به شهر کرمان داشتم و از نزدیک با این مراکز اشنا شدم معنای شبه خانواده برایم تغییر کرد و متوجه شدم این کار حمایتی و اموزشی و تربیتی چه اهمیتی والا و بالایی در نظام اجتماعی دارد. بویژه جامعه ای مثل ایران که بیش از هر چیز با اسیب های اجتماعی درگیر است و بزرگترین تهدید نظام اجتماعی ایرانی است . دیدن فرزندان ایران زمین که به دلایل مختلفی از داشتن سرپرست صالح و توانا محروم هستند اما در حال حاضر در مراکز شبه خانواده از بهترین فضا و امکانات تربیتی و اموزشی و رفاهی برخوردارند بویژه که دولت در این فرایند نقشی ندارد بسیار لذت بخش و امید افرین است . و این معنا و پیام را به ذهن متبادر می کند که با وجود این همه مشکل و گرفتاری و معضل در کشور ؛ سرچشمه های نور و امید و افرینش وجود دارند . از سوی دیگر دیدن خیرینی دلسوز و بزرگوار با قلبهایی بزرگ و مهربان مانند اقای محمد حسین اسکندری زاده رییس هیات امنای موسسه خیریه کوثر مشیز امید انسان را به انسانیت و مهربانی و بزرگواری افزون می کند . اینکه در دنیای مادی زده ما که بسیاری فقط به خویش و نیازهای گذرای خود می اندیشند انسانهایی هستند که از کاستن رنج دیگران لذت می برند بسیار زندگی را زیبا تر و تحمل پذیر تر می کند .
در بخش دیگری از این سفر مدارسی را دیدم که از نظر امکانات اموزشی و پرورشی از بهترین مدارس کشورهای پیشرفته مجهز تر است و فرزندان ایران زمین در انجا تحصیل می کنند مانند مدارس ریحانه در کرمان . و همین سوژه هم بسی امیدافرین و ارزشمند است باور دارم فرزندانی که دراین فضا رشد می یابند از چنان مناعتی برخوردار خواهند شد که خواهند توانست انسانهایی موثر و سازنده و پویا گردند.
امیدوارم این نهضت های اجتماعی حمایت و تربیت و اموزش در ایران مانند موسسه خیریه کوثر مشیز و بنیاد افرینش های برتر که از دولت و نظام ناکارامد دولتی مستقل است روز به روز بیشتر شده و توسعه یابد و از این طریق بتوانیم رنج های بازدارنده فرزندان این سرزمین را کاسته و اینده بهتری برای ایران رقم بزنیم .
