وقتی اسمان به حالمان گریه می کند

همیشه نگاهمان به اسمان است .انگار نه انگار باید سلطان زمین باشیم … هوای تهران راچنان الوده کردیم که دیگر نمی شود نفس کشید ..هوای تهران دیروز ۷ برابر استانداردها الوده بود.. بیچاره کودکانمان .. بیچاره سالمندانمان … چشم دوختیم به اسمان و اسمان هم با ما مهربانی کرد و دیشب باران و برف بارید تا چند روزی مجددا بتوانیم نفس بکشیم .. سازمان محیط زیست و معصومه خانم و همکاران شان همکه ابتکاری ندارند و این روزها هم ظاهرا مرخصی رفته اند که حتی یک حضور فرمایشی هم در رسانه ها نداشتند. یک جلسه برگزار نکردند..و این چنین است که تدبیر و امید می لنگد …زیرا وقتی تدبیری نباشد امیدی باقی نمی ماند.به تیتر روزنامه ها نگاه کنید فقط تعدادی از روزنامه ها در قالبی متناسب به این معضل و حقیقتا خبر اول پرداخته اند و مابقی انگار در مریخ زندگی می کنند و نمی دانند مردم در این الودگی جان می دهند و عمر می ستانند. شهری که چنین یک لاقبا شده است باید خود را برای ورود ده ها هزار خودروی جدید نیز اماده کند که باج وزارت صنایع  و بانک مرکزی بود به خودروسازان …بیچاره ما و ریه های ما و سلامتی ما …ظاهرا کسی و نهادی و دستگاهی هم مسئولیتی در این خصوص ندارد …باز باید به اسمان نگاه کنیم و از او بخواهیم که به حال ما گریه کند …و اسمان به حال ما مهربان تر است از خودمان …