دیالوگ های عارفانه با پیر خرابات

۱-از او پرسیدم یک هفته دیگر از ماه مبارک رمضان باقی نمانده …چرا حاجات ما روا نمی شود و یار رخ نمی نمایاند گفت پسرم آب در کوزه و تو تشنه لبی . همین که روزه داری و به او می اندیشی و با او سخن می گویی یعنی به مقصود رسیده ای . همین که این ماه کسانی نمازشان بویژه نماز های صبح شان قضا نمی شود با حضور قلب نیایش می کنند یعنی یار به انها رخ نمایانده …البته اینه قلب هنوز صافی نشده تا جلوه یار در ان کاملا بازتاب یابد ..اما به مهر یار امیدوار باش . .جانم جان گرفت …

۲- پیر ما سحر گاه نهیب زد که وای بر عالمانی که میثاق و پیمان خود را با خدا فراموش کنند پرسیدم کدام پیمان فرمود تبیین عام و خاص. پرسیدم فرقش چیست گفت پیمان عام نشر علم و معارفی است که اموخته اند و دوری از بخل و تنبلی در نشر علم اما تبیین خاص نشر معارف حقه قرانی است .گفتم عالمان علوم غیر الهی چگونه تروبج کتاب الله کنند فرمود مغز و لب پیمان الهی همین است که هیج عالمی نمی تواند از مسوولیت انس و درک و تبیین قران و معارف الهی شانه خالی کند و اگر به بهانه های رنگارنگ و بهای اندک با معارف حقه قران فاصله گرفت با خدا پبمان شکنی کرده است …دیالوگ با پیر گل انداخته بود که فرمود ایه ۱۸۷ سوره ال عمران تورا می خواند …آن را با جان بخوان و با عقل بفهم

۳- از او پرسیدم چگونه می توان باقران بیشتر مانوس شد گفت یک ایه بخوان امابا دقت و مکرر بخوان ترجمه و شرح و تفسیرش را نیز بخوان ونکاتش را بنویس.بعد از مدتی مانوس می شوی و نور آن در چشمانت می نشیند..اولین نشانه انس با قران در چشمان اشکارمی شود .و چه رازی است راز چشمان انسان که دریچه نفس است به عالم بیرون .