۲۰ قول و قرار با ماه خدا

۰ 41

پروردگارا قبل از هر چیز از سر ادب و تواضع شکر تو را می گوییم که یک رمضان دیگر را می بینیم و درک می کنیم بدون اینکه هیچ حقی در این خصوص داشته باشیم زیرا اگر لطف تو نبود ما هم یکی از هزاران انسان درگذشته از رمضان پارسال تا رمضان امسال بودیم . از این رو در استانه رمضانی دیگر که ماه توست و تو میزبان همه دلشکستگان و دوستدارانت هستی دریچه و پنجره دلمان را به روی تو می گشاییم دست نیاز و احتیاج به رویت بلند می کنیم و تو را می خوانیم و از تو می خواهیم و با تو عهد می بندیم که نه برای آسمانی شدن بلکه برای رو به اسمان شدن و اندکی انسان تر شدن :

سهم ما از روز ه داری رمضان در این هوای گرم و سوزان فقط تشنگی و گشنگی و ضعف و رخوت نباشد که اگر فقط این باشد جزو زیانکاران خواهیم بود که از رمضان فقط سختی های آن نصیب ما شده است .
در روزها و شبهای این ماه ۳۰ نوبت از سحر تا افطار فرصت انسان شدن به ما عطا شده و اگر فرصتها را از دست بدهیم بار دیگر فرصت داریم . وقتی چنین خدای مهربان و رئوفی داریم مبادا با سرافکندگی و دستانی خالی و قلبی تهی و روحی نحیف از این ماه خارج شویم.
رمضان فرصتی است بی نظیر که خشونت و خشم و عصبانیت را در همه روابطمان در خود مهار کنیم و زندگی شیرین و ارام توام با ارامش و متانت را تجربه کنیم و بفهمیم که هر وقت خشمگین می شویم خدای مقتدر نیز از ما خشمگین خواهد شد و وای به حال آن کس که خدا از او خشمگین شود و خوشا به حال انسان توانمندی که قدرت فروخوردن خشم (کظم غیض )دارد.
بیایید در این ماه از تجسس و تفحص در زندگی و عقاید و سلایق و احوالات دیگران دست برداریم و مقداری به احوال خود برسیم . نه تنها برای دیگران بطور رسمی و غیر رسمی پرونده سازی نکنیم حتی درباره دیگران قضاوت نکنیم و در پوستین خلق نیفتیم و باور کنیم که ندانسته های ما درباره دیگران همواره بیشتر از خرده دانسته هایمان است .
بیاییم در این رمضان هر روز شهد شیرین نیایش و تضرع و خشوع دربرابر خدای مهربان را به جانمان وارد کنیم و تلخی ها را از ذائقه روحمان بزداییم و استعداد استعلای روحمان را شکوفا کنیم .
در این رمضان با رسول خدا عهد می بندیم که یادگار بزرگ و افضل او یعنی قران مجید را از حاشیه به متن زندگی بیاوریم روزی چند ایه ای را با تامل بخوانیم و اندیشه کنیم . غیر از ثواب اخروی از قران صواب دنیوی را بجوییم و نورانیت قرائت و تدبر در قران را وارد جان و روحمان کنیم .
این رمضان فرصتی است برای هم دردی با فقیران و تهی دستان و تنگدستان با پرداخت صدقه و زکات و انفاق و اطعام . بیاییم کریمانه در این ماه ببخشیم و با این بخشش بر وجود مانای خود بیفزاییم .
بیایید دست مودت و وحدت به همدیگر بدهیم و پیوندهای مهربانی را بین خود بیشتر کنیم و کدورت و کینه و دشمنی ها را برای مدتی کنار بگذاریم و اثر آن را در روح و روانمان اندازه گیری کنیم و ببینیم بدون این رذایل زندگی چه با فضیلت و زیبا می شود شاید که پس از ماه خدا نیز استمرار یابد.
رمضان کارگاهی عملی است برای محمدی (ص) شدن. زهرایی شدن . علوی شدن . حسینی شدن و…..مهدوی شدن. شاید برخی فاصله خود را با این اسطوره های پاکی و راستی کم کنند.خوشا به سعادتشان که معنای حقیقی شفاعت نیز جز این نیست .
در این ماه سعی می کنیم بیشتر لبخند در برلب داشته باشیم و با مهربانی به هم نگاه کنیم و بد اندیشی و بد بینی نسبت به یکدیگر را کنار می گذاریم .
در ماه خدا مردانمان چشمان خود را از حرام باز میدارند و زنان مان در رعایت حریم عفاف کوشا هستند.
بزرگان دراین ماه بهتر و بیشتر کوچکتر ها را در می یابند و درک می کنند و کوچکترها نیز حرمت و احترام بزرگترها را بیشتر پاس می دارند.
در این ماه بیشتر می شنویم و می خوانیم ومی اندیشیم . کمتر سخن می گوییم و کمتر سر در تلویزیون و موبایل و رایانه می کنیم .
در این ماه با پرهیز از طمع و تکاثر از سود کالا ها و خدمات می کاهیم و سرمایه اجتماعی را در بازار بالا می بریم تا کسب و کارها در میان مدت رونق یابد.
با همسایه ها مهربان تر خواهیم بود و گاهی ظرف خرما و نان گرم و کاسه آشی و سبد میوه ای را پیشکش انها خواهیم کرد.
در این ماه با حیوانات و گیاهان مهربان تر خواهیم بود . دقایقی به انها نگاه می کنیم و در زیبایی انها درنگ خواهیم کرد .
در این ماه تمرین خواهیم کرد که دقایقی با روایات و حکایات و اشعار پارسی بسر بریم وذهن و زبانمان را پیرایش وآرایش می کنیم .
مساجد را رونق خواهیم داد و سبک زندگی حول مساجد را شکل خواهیم داد و حداقل یکی از نمازهای ۵ گانه را به جماعت ودر مساجد اقامه خواهیم کرد.
با کاستن از حجم اضطراب ها ی روزمره اوقاتی را برای گفتگو با خانواده و دوستان درباره فلسفه حیات و زیستن و ارزشها و فضایل اختصاص خواهیم داد.