واکنش ما به سخنان احمقانه چگونه باید باشد

وجود درد و رنج و مشکلات در جامعه امری طبیعی است .در یک سیستم نرمال مردم به امید حل مشکلات توسط عقلا و کاربلدها صبوری می کنند و در صورت امکان در حل مشکلات مشارکت می کنند اما انچیزی که باعث خشم و ناراحتی شهروندان می شود وجود مشکلات نیست بلکه اولا انکار مشکلات است ثانیا سپردن حل مشکلات به نابلدها و ناشی ها و ابلهان و احمقهاست. حکایت برخی اظهار نظرهای احمقانه که شبانه روز میشنویم از این جنس است و گرنه این مردم صبورترین و مظلوم ترین مردم جهان هستند اما از اینکه ابله فرض شوند به خشم می آیند. فردی که در قالب مسوول و روزنامه نگار و…در چشم مردم نگاه می کند و مشکلات و رنج و دردهای مردم را انکار می کند احمق نیست بلکه مردم را احمق فرض کرده و خود را کارگزار استحمار و فریب مردم می داند و نباید برای آگاه کردن او و امثال او تلاش کرد.
اگر نا امید و بی اعتماد کردن مردم مهم‌ترین تهدید آینده ایران است که هست این جماعت «مردم احمق پندار »اصلی ترین کارگزاران پروژه ناامید سازی مردم هستند نه منتقدان دلسوز و شجاع و آگاه. افسوس که امروز این گرگ های استحمار گر در لباس مدافع نظام و انقلاب با امکانات و پول و مصونیت و تشویق شبانه روز به انکار حقیقت و پمپاژ خشم و‌نارضایتی مشغول هستند و جاده صاف کن ادامه اشتباهات هستند.