انچه دستاورد مناظره ها بود دو روی سکه دارد یکی قربانی شدن اخلاق و اعتماد مردم به سلامت نفس و عملکرد کاندیداها بود در این سوی سکه دو طرف اصولگرا و اصلاح طلب فارغ از اینکه کدام پیروز شود بازنده بودند طرفداریها بویژه در فضای مجازی کاملا احساسی و هیجانی است و از هیچ منطقی جز فرشته بودن نامزد مورد علاقه من و شیطان بودن رقیب پیروی نمی کند مخالفان روحانی و جهانگیری انگار نه انگار درباره بالاترین مقامات قوه مجریه و نظام حرف می زدند فراموش کردند روحانی ١۶ سال بالاترین مقام امنیتی جمهوری اسلامی بوده و مخالفان قالیباف و رییسی نیز این همه خدمات شبانه روزی شهردار ١٢ ساله تهران و رییس پلیس موفق کشور را کتمان کردند و ….البته خود حضرات هم اتش بیار اصلی این معرکه هستند اما قصه سراسر سیاه و غصه دار نیست روی دیگر سکه داغ شدن فضای رقابتها و افزایش مشارکت سیاسی و از همه جالب تر دست نیاز نامزدها به سوی مردم برای اخذ رای بود که جلوه زیبای دموکراسی است در سکانس اخر مناظره همه نامزدها التماس می کردند که مردم حرف انها را باور کنند و این خیلی زیباست بهر حال تا بوده دموکراسی همین بوده معرکه ای از زشتی و زیبایی ها و در عمل گزینه بهتری پیش رو نداریم
البته فراموش نکنیم مردمان فراموشکاری داریم این تب و تاب ها می خوابد و هر دولتی روی کار بیاید انتظارات بی پایان و عرضه محدود خدمات از جانب دولت و نارضایتی ها و رضایت های نسبی ادامه دارد
اگر این کشاکش ها منجر به کارامدی نهاد دولت و افزایش رفاه و عدالت اجتماعی و اخلاق عمومی و اعتلای ایران و ایرانی شود نیکوست وگرنه خسر الدنیا و الاخرت است
